Poetom Jestem!

Nienawiść do stworzenia

Nienawiść, nienawiść we mnie wzrasta, targa, szydzi i upokarza. Wojna ludzka jest nieunikniona.
Czas zemsty nadejdzie, słyszę mroczne kroki jego gniewu.
Nie będę mieć litości, czy miłości, bo to co kochałem zostało przez nich zakazane.
Wróg nie jedno imię ma i w twej rodzinie znajdzie się nie jeden a może i dwa.
Spór powstanie, jakiego świat nie widział. Nikt nikomu ufać nie będzie, bo każdy
będzie potencjalnym wrogiem. Ja to sprawię i do tego się przyczynię, aby na nowo
powstał tak dawno utracony i zapomniany ład. Nie oszczędzę nikogo, ani niczego.
Wszystko spłonie, taki los czeka Ziemię, matkę naszą i żadna łza tego nie ukoi.
Nadejdzie sąd ostateczny i skończy się samowola ludzka, powiadam wam, kres
nastanie. Mej mocy, żaden człowiek nie da rady, bom jest "Sprawiedliwość".
Sędziowskim palcem, wrzucę całe morze ludzi, do piekielnej otchłani, bez wahania i czułości.
Bój się mnie, bój się dnia w którym powstanę!.