Poetom Jestem!

Z najciemniejszej ciemności wyłania się z mroku złoty anioł, który rozświetla srebrzystym blaskiem swych piór niebo, które po chwili płonie czerwonym ogniem krwi i grzechów ludzkich.
Lecz pojawia się promień nadzieji dla tych którzy wierzyli że nadejdzie jasność.
Jasność nadeszła lecz po niej nastał tylko mrok.

Ze wszystkich niebiańskich zastępów wybrano tylko jednego.
Wybrańca który przywróci światło tam gdzie mrok a oswobodzi z okowów tych którzy mroku zaznali.
Oswobodzi on albowiem wszystkich wiernych ludzi a niewiernych ukarze płomieniem zemsty który pochłonie ich w najciemniejsze czeluści hadesu piekielnego.
Tam będą cierpieć po wsze czasy... aż ich ciało zwiędnieje a ich kości zostaną rzucone na sam stół... Rydzyka.

Nienawiść... wielu zna te uczucie... lecz czy napewno je rozumią?
Nienawiść... uwalnia się tylko wtedy kiedy już nie ma nadzieji.
Nienawiść... te uczucie, podąża za mną niczym cień.
Jam jest Belial! dziecie Aniołów z srebrzystych chmur nieba i Demonów z piekielnych płomieni.
Mistrz portali! pół anioł... pół demon...
Stworzenie... stworzone by nienawidzić...

Jam jest ciemnością pośród światła.
Człowiekiem który jest sam, niczym kropla wody na skale.
Płomieniem który pali uczucia.
Płomieniem po którym zostaje tylko żar.
Żar który wypalił wszystkie me uczucia, miłość, gniew, smutek, współczucie...
Nic mi nie pozostało, tylko sama... pustka.